بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ ، در سال پنجم اجرای برجام روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۳۹۹ زمان پایان محدودیت‌های تسلیحاتی و نیز مسافرتی ۲۳ شخص حقوقی ایران است.
بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱، بر مبنای دوره‌های زمانی پنج، هشت و ده ساله پس از تاریخ قبول توافق برجام و نه تایید شورای امنیت، تحولاتی ایجاد خواهد شد.
از این رو در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ که برابر با ۲۷ مهرماه ۱۳۹۹ است، سال پنجم قبول توافق برجام محقق خواهد شد و بر همین مبنا در این تاریخ دو تحول مهم “لغو محدودیت‌های تسلیحاتی ایران” و “لغو محدویت‌های مسافرتی برخی اشخاص حقیقی” ایران اتفاق می‌افتد.
تحریم های تسلیحاتی ایران از اوایل سال ۱۳۸۶ در قطعنامه ۱۷۴۷ تحت الشعاع برنامه هسته‌ای ایران به طور محدود وارد شد و بعد از آن در قطعنامه‌های بعدی این تحریم‌ها ولو محدود مورد تایید قرار گرفت، اما با قطعنامه ۱۹۲۹ در سال ۱۳۸۹ تحریم‌های گسترده تسلیحاتی علیه ایران اعمال شد.
در چند ماه گذشته دولت آمریکا با وجود خروجش از توافق هسته‌ای در می ۲۰۱۸، با نزدیک شدن به پایان تاریخ لغو خودکار تحریم تسلیحاتی ایران در ۱۸ اکتبر (۲۷ مهر) تلاش کرد تا این مساله را به شکل‌های مختلف لغو کند.
ترامپ فکر می کرد با خروج عجولانه و بدون پشتوانه بین‌المللی‌اش از توافق هسته‌ای توانسته آن را از بین ببرد اما بعد از دو سال هر چند که این توافق در بخش‌های زیادی دیگر اجرا نمی‌شد اما در همان بخش‌های اندک عصبانیت ترامپ و دستگاه سیاست خارجی‌اش را بر انگیخت.
علاوه بر این همراهی نکردن بی سابقه اکثریت اعضای شورای امنیت با آمریکا در اعمال تحریم علیه ایران یا از بین بردن برجام بیش از پیش او را در این وادی تنها و عصبانی کرد.
این در حالی است که ترامپ در روزهای کرونایی حاکم بر جهان و کشورش در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در نوامبر، روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد.
ترامپ برای دو بار سعی کرد از مسیر شورای امنیت و با ارایه یک پیش‌نویس قطعنامه جدید، قطعنامه ۲۲۳۱ را به نحوی ملغی و بی اثر کند اما اعضای شورای امنیت یک صدا از این اقدامات پیروی نکردند.
در همین راستا آمریکا تلاش کرد با ارایه پیش‌نویس قطعنامه‌ای، محدودیت‌های تسلیحاتی ایران که موضوع بند ۵ ضمیمه (ب) و شق ب بند ۶ ضمیمه (ب) قطعنامه ۲۲۳۱ است را مجدد تمدید کند اما این پیش نویس، تصویب نشد.
ترامپ تهدید کرد که اگر این پیش نویس تصویب نشود از مکانیسم “اعمال دوباره تحریم‌ها” که در توافق هسته ای برای اعضای برجام در نظر گرفته شده است، استفاده خواهد کرد.
موضوعی که باز هم با مخالفت اکثریت کشورهای عضو شورای امنیت به جز یک کشور کوچک، دومینیکن مواجه شد. ۱۳ کشور عضو شورای امنیت اعم از اعضای دائم و غیردائم این شورا در نامه‌های جداگانه به رییس شورا بر غیرقانونی بودن اقدام آمریکا صحه گذاشتند و آن را رد کردند.
بعد از آن آمریکا یک جانبه و با استفاده از قدرتش در ۳۰ شهریور (۲۰ سپتامبر) در ابلاغیه‌ای، بازگشت قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت درباره ایران که بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ لغو شده‌اند را اعلام کرد.
این ابلاغیه با مخالفت ایران و کشورهای عضو شورای امنیت که در میان آنها اعضای باقی مانده در برجام حضور دارند مواجه شد. آنها اعلام کردند که اقدام آمریکا مشروع نیست و او با توجه به خروج رسمی از برجام، اهلیت انجام چنین کاری را به عنوان یک عضو مشارکت کننده در توافق هسته‌ای ندارد.
با این وجود، آمریکا با اعمال تحریم علیه تعدادی از افراد و مقامات هسته‌ای و نظامی و در مرحله بعد تحریم ۱۸ بانک و نهاد مالی ایران به نوعی در تلاش است تا اسنپ بک را یک جانبه و در سطح ملی از سوی خود اجرا کند.
این اقدامات هر چند برای ایران به لحاظ اقتصادی و به ویژه در حوزه کالاهای بشردوستانه دشواری های زیادی را ایجاد کرده است اما مهمترین هدف آمریکا که فسخ برجام و مذاکره بر سر توافقی جدید بوده را محقق نکرده است.
بر همین مبنا باید گفت که ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ (۲۷ مهر ۱۳۹۹) پنجمین سال اجرایی شدن برجام است و بر همین اساس تعهدات مندرج در برجام باید محقق شود. در این تاریخ، دو تحول مهم در خصوص محدودیت‌های تسلیحاتی ایران و محدویت‌های مسافرتی برخی اشخاص حقیقی اتفاق می‌افتد.
به گزارش پایگاه خبری کیمیای شمال به نقل از ایسنا، هرچند بخش قابل توجهی از برجام بعد از خروج آمریکا از این توافق معطل باقی مانده است و کشورهای باقی مانده در این توافق نیز در این مدت نتوانستند از سد موانع و تهدیدات آمریکا عبور کنند با این حال بخش های حقوقی و سیاسی این توافق با حمایت سیاسی و بین المللی همچنان پا برجاست و مهم‌تر این که جامعه بین‌الملل برای توافق ژوئیه ۲۰۱۵ هنوز احترام و ارزش قائل هستند و از آن حمایت می‌کنند.
از این رو ضروری است در روزها و هفته‌های آتی به ویژه با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا، اعضای برجام و شورای امنیت سازمان ملل از اجرای برجام در رابطه با رفع محدودیت‌های تسلیحاتی ایران حمایت سیاسی خوبی را به عمل آوردند.
بدون شک حمایت و پشتیبانی بین‌المللی از یک قطعنامه شورای امنیتی صرفا حمایت از یک کشور و توافق نیست؛ بلکه حمایت از قوانین و رویکردهای مسالمت‌جویانه برای حل و فصل مشکلات و مسایل جهانی است.
