یادداشت اختصاصی / کیمیای شمال – زمستان ۹۸ گویا سردتر از سالهای پیش از آن بود ، گویی قرار بود روزهای ترسناکی پیش روی جهانیان باشد ، نفسهایی که تنگ میشد نه فقط به خاطر یک ویروس ، بلکه از ترس اینکه مرگ هر لحظه نزدیکتر ازقبل میشد .
نمیدانستیم کسی که امروز میبینیم فردا زنده خواهد بود یا نه .
لطفا ماسک بزنید ، در خانه بمانید ، دستهایتان را ضد عفونی کنید ، از دورهمی بپرهیزید ، همه باهم کرونا را شکست میدهیم.
همه اینها جملاتی بود که نه هر روز بلکه هر لحظه در ذهنمان یادآوری میشد و گیلان ….
سرزمینی سبز در شمال ایران که همیشه میزبان هم میهنان عزیزمان از سراسر کشور بود دومین استان درگیر این بیماری ناشناخته و کشنده قرار گرفته بود .
شهرها خالی از رفت و آمد و ترس از مبتلا شدن به ویروس منحوس کرونا گویی از خود بیماری ترسناکتر بود.
و اما باز هم پیشگامان ایثار و فداکاری و گذشت که همچون رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در خط مقدم مبارزه با کرونا بودند.
و اما اسفندی متفاوت در ایران….
شیب بیماری کرونا هر روز صعودی تر از روزهای قبل میشد و شهرهای ایران یکی پس از دیگری قرمز ، گویی این بیماری قصد عقب نشینی نداشت.
بیمارستانها مملو بود از بیمارانی که با علایم کووید ۱۹ ( کرونا) مراجعه میکردند و کادر درمان ماسک بر صورت ، ساعتها در شیفت های طولانی از بیمارانی پرستاری میکردند که شاید حتی امیدی به زنده ماندنشان نبود و جز عشق نام دیگری نمیتوان یافت.
عشق به هموطن و ایثار بدون لحظه ای ترس از ابتلا به این بیماری ناشناخته ، در روزهایی که همه از یکدیگر میترسیدند اما فرشتگان سپید پوش بر بالین بیماران حاضر میشدند.
هر روز آمار مرگ و میر و بیماران مبتلا به کرونا را از اخبار دنبال میکردیم و در کنار همه اینها گویی کمتر به این می اندیشیدیم که اگر لحظه ای کادر درمان ، پزشکان و پرستاران نبودند چگونه این لحظه های ترسناک را تحمل میکردیم .
هر روز هموطنانمان و در کنارشان فرشتگان سپید پوش نیز پر میکشیدند و ما با اندوه و بغض و اشک به صفحه تلویزیون خیره میشدیم و دست به دعا برمیداشتیم و فقط از خدا یاری میخواستیم.
شاید هرگز به فکرمان نمیرسید که شاید اولین پرستار شهید مدافع سلامت از سرزمین میرزا کوچک جنگلی باشد.
شهیده مدافع سلامت نرجس خانعلی زاده که در تاریخ ۶ اسفند سال ۱۳۹۸ به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان میلاد لاهیجان آسمانی شد و نامش تا ابد بر دلهایمان همچون ستاره ای درخشان میتابد و آرامش امروزمان را مدیون نرجس های سرزمینمان میدانیم.
امروز که گویی چند سال از آن لحظه های پر التهاب و کشنده میگذرد و گویی کرونا کمرنگ تر از قبل شده یادمان نرود که چه از خود گذشتگی هایی صورت گرفت تا امروز دوباره کنار هم باشیم .
همه باهم کرونا را شکست میدهیم نه فقط یک شعار که تلاشی نفس گیر بود و عزیزانی که آسمانی شدند تا ما بمانیم.
به افتخار فرشتگان سپید پوش
به قلم ؛ معصومه رفعتی خراط
مدیر مسئول پایگاه خبری کیمیای شمال
