کیمیای شمال – استاد تیمور گورگین، روزنامه‌نگار و شاعر گیلانی دیشب در ۹۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.
استاد «تیمور گورگین»، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، طنزپرداز، شاعر معاصر و ترانه سرای گیلک دیشب در منزل شخصی اش در خمام بر اثر کهولت سن، در ۹۰ سالگی درگذشت.
تیمور گورگین چولابی دوم مرداد سال ۱۳۱۳ در روستای چولاب از توابع کوچصفهان متولد شد.
وی از ۱۳۲۸ به شعر و نویسندگی روی آورد و از سال ۱۳۳۴ برای رادیو ایران ترانه ساخت.
مرحوم گورگین از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۷۱ به عنوان نیروی رسمی در موسسه و روزنامه اطلاعات و از سال ۱۳۷۱ هم به مدت شش سال با روزنامه همشهری همکاری کرد.
وی گواهینامه درجه یک هنری (معادل دکتری) در رشته شعر را سال ۱۳۹۹ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد.
«ستاره‌های کور»، مجموعه شعر «تیره روز»، «شعر و نوول»، «طاغوت در تابوت» مجموعه شعر «۴ دیوان دختر رشتی(دوبیتی گیلکی)»، «درخشان‌ترین شاهکارهای شعرا»، «گلبانگ گیلان»، «امروز چه کسی می‌تواند شاعر باشد؟»، «سروده‌های کودکان» و «چگونه بنویسیم تا ایراد نگیرند؟» از کتاب‌های تیمور گورگین است.
«پاچ لیلی»، «بنفشه گل»، «ایشاره»، «ستاره من»، «کشتی عاشق»، «آب طلا»، «دختر بهار»، «خانم گوله»، «تی عاشقم»، «افسوس»، «فریاد ماهیگیر»، «سفر»، «عروس زیباکنار» و «مهتاب شب» از سروده‌های اوست.
